Zit je ego in de weg? 3 prangende vragen

Ons BNI-netwerk zit in een dal. Als een rasechte BNI-netwerker kan ik dat niet verdragen en ik trek aan de alarmbel. De andere 12 fantastische ondernemers zijn uit hetzelfde hout gesneden: we gaan onmiddellijk aan de slag. Yes! We plannen extra meetings en er volgen opportuniteiten. We organiseren ons en gaan terug naar de kerndefinitie van onze netwerkbijeenkomst. Waar willen wij voor staan? Wat is onze definitie van ons Netwerkclub BNI Keerbergen en Meer? Wat willen we betekenen en wat kunnen wij bieden zowel op professioneel als persoonlijk vlak?

Harde beslissingen

Als tijdelijke CEO van onze netwerkorganisatie neem ik harde beslissingen zonder overleg. Dat hoort er bij. Dat is mijn recht op dit moment en ook mijn plicht. Ons BNI moet uit het slop, zo simpel is het.

Tot ik 10 minuten voor de meeting een telefoon krijg van een gerespecteerd, bekwaam en ambitieus lid. Zij is resoluut niet akkoord met mijn genomen beslissing die impact heeft op de vergadering. Zij uit haar ongenoegen. Dat doet me pijn. Ik heb een sterke persoonlijke band met deze onderneemster en ken haar kwaliteiten. Op nog geen 5 minuten tijd wordt het geweldige herstelplan van onze netwerk organisatie in vraag gesteld en eigenlijk erger: onderuit gehaald. Wat nu?

Ik beef. Ik tril. Mijn hart bonkt in mijn keel. Ik ben compleet van slag.

Maar de meeting gaat dadelijk beginnen… Mijn hoofd tolt, allerlei gedachten flitsen razendsnel door mijn hoofd. Wat ga ik doen? Hoe pak ik het aan? Ik heb nog maar 3 minuten! En dan. Dan neem ik een besluit: ik draai de knop om en laat mijn ego voor wat het is.

Ik leid de vergadering. Ik ga mijn mede-ondernemers boosten om terug te pieken. Ja, dat ga ik doen! Vol energie ga ik voor het scherm zitten en … GO!

Dit is iets wat ik geleerd heb. De jongere Ilse zou door zo’n voorval in zak en as zitten. Maar nu kan ik dat dus, die egoknop gewoon omdraaien. Alsof het niks is.

Ik ben er van overtuigd dat een sterk ego nodig is. Dat helpt om snel en makkelijk beslissingen te nemen, om risico’s aan te gaan en jouw verantwoordelijkheid op te nemen op elk moment. Maar het ego zit van tijd tot tijd verschrikkelijk in de weg. Het is - zoals met alles - zoeken naar een goed evenwicht.

En jij?

Hoe ervaar jij deze vragen?

1/ Voel jij je snel persoonlijk aangevallen wanneer een klant belt en jou verwijt dat je fouten hebt gemaakt tijdens de parketwerken, terwijl jij er van overtuigd bent dat het niet jouw fout is?

2/ Ben jij snel van je melk als anderen iets over jou zeggen wat je als negatief ervaart?

3/ Voel je je snel aangesproken door kritiek of negatieve feedback?

Het klopt dat mensen (te) snel een oordeel klaar hebben. Of conclusies trekken die op niks gebaseerd zijn. Ook ik pleit schuldig. Ik heb mijn mening zo snel klaar (lees: commentaar op onze parketmannen, terwijl ze eigenlijk nog niet alle werk hadden verricht, fout, Ilse, fout!).

De vraag is eigenlijk waarom je je persoonlijk zo snel aangevallen voelt? Wat is het dat je op dat moment raakt? Waarom interpreteer je bepaalde kritische opmerkingen persoonlijk? Denk eens dieper na op de antwoorden die je nu geeft. Ga een laag dieper, onderzoek en je zal tot een oplossing te komen.

Kernvraag is: valt men jou aan of heb je het gevoel dat men jou aanvalt? Het feit is dat ik mezelf afvraag of ik de beslissing niet TE snel heb genomen. Ik ben een zeer snelle beslisser, by the way. Maar op dat moment voel ik dat ik moeilijk met haar kritiek omga door de twijfel.

Welke oorzaken hebben betrekking op jou?

Waar en wanneer word jij in je ego gekwetst?

De praktijk

Je voelt je bijvoorbeeld onzeker over jezelf of over je werk en wanneer iemand je daar op aanspreekt of er een opmerking over maakt, dan vat je dat persoonlijk op. Kritiek is dan ook killing.

Op bepaalde punten, bijvoorbeeld op planningsvlak, haal je jezelf volledig naar beneden. Als de klant je wijst op de mindere kwaliteit van de afgeleverde werken, schiet je direct de hoogte in. Het verhaal over het korte lontje, je kent het wel 😊.

Jij bent een uitstekende vakmens. Jij bent een bouwvakker crème de la crème.

Toch merk je dit: als ze bellen om te vragen wanneer je langskomt dan voel jij je slecht, want planning maken is niet bepaald je allerbeste eigenschap en je schuift het dus voor je uit.

De klant belt terug (wat had je gedacht?). Je stuurt hem terug met een kluitje in het riet. (Wat denk die klant wel!?). De volgende telefoon schiet je meteen in de verdediging nog voordat ze je vragen wanneer je eindelijk de schilderwerken aanvat. Je gaat tot in detail uitleggen waarom je werken elkaar niet opvolgen en waarom het onterecht is dat ze jou voor de 3de keer bellen. Jij komt echt wel dat werk afmaken.

Eerlijk waar. Word jij in je ego gekwetst? Hoe kan je beter omgaan met kritiek dat je niet kan plannen? En wat antwoord je op de vraag wanneer je e i n d e l i j k de werken terug gaat aanvatten? Hoe kan je beter afstand houden in het gesprek en bij jezelf blijven.

Newsflash!

Het ego is maar ego. Het gaat nooit over jou, het gaat altijd over de ander. Wat jij denkt stemt in de meeste gevallen niet overeen met de werkelijkheid. De dame in kwestie moet verhuizen en verliest haar dak boven haar hoofd. Dus de werken zijn voor haar van essentieel belang. Vandaar haar urgente tone of voice.

Waar verlies jij op bepaalde momenten de pedalen?

Durf je het me te mailen?

Ja, het blijft tussen ons. Promised! Stuur direct een mail naar ilse@ilsedieltjens.com